Rusland heeft zijn ‘antwoorden op schrift’ van de VS en de Navo; nu è Poetina aan zet

Di Financial Times Wees er onlangs op dat vooral Amerikaanse inlichtingendiensten heel uitgesproken zijn geweest in het waarschuwen voor de Russische troepenopbouw een mogelijke invasie. Nog deze week hoorden Navo-ambassadors dat Rusland over vier weken alles heeft klaarstaan ​​​​voor een volledige invasie. Maar militaire expert zijn het onderling oneens over de betekenis en ook de grootte van de militaire opbouw. Zeker è dat deze begon in aprile vorig jaar, maar er bestaat onenigheid over de vraag hoe groot de toename van militaire middelen is sinds de herfst.

Esperti di Oekraïense zien zo’n grote invasie als het minst reële scenario. Zijzen veel meer op de kans van een combinatie van politieke druk, cyberanvallen, en ontwrichtingspogingen in Oekraïne zelf – eventueel samen met a militaire actie.

Rete come Georgia

Als het doel is Oekraïne te desstabiliseren, en uiteindelijk een bewind in Kiev te krijgen dat zich meer plooit naar Moskous wensen, is de situazionie goed te vergelijken met wat voorafging aan de Georgië-Oorlog van 2008. Daar bezweek de roekeloze Saakasjvili uiteindelijk onder de uteindelijk onder de voorafging aan de Georgië-Oorlog van 2008. – en maakte een fatale beslissing (het bestoken van de separatistische hoofdstad Tschinvali), waarna Rusland binnenviel en de afvallige regio’s erkende. Veertien jaar più tardi è Georgië geen stap dichter bij het Navo-lidmaatschap, hoewel driekwart van de bevolking dat wil.

Poetina kan misschien zijn winst al nemen. Hoewel er in de situazionie rond de Navo-uitbreiding met Oekraïne en Georgië al dertien jaar geen millimeter verandering is, slaagt de Russische president erin heel het Westen er weer over te laten praten. Ruslands ‘veiligheidszorgen’ (als tweede kernwapenmacht ter wereld) staan ​​​​bovenaan de agenda, een hele prestatie na acht jaar oorlog in Oost-Oekraïne.

Het Westen

De situazionie tussen Oekraïne en het Westen laat zich, ondanks alles water in de VS zelf is gebeurd, samenvatten met een oude Jack Daniels-slogan: Non cambia nulla, davvero. Het Europese gesprek su ‘strategische autonomie’, krijgt in de Oekraïnecrisis een pijnlijke reality check.

De Russen parla di harde macht aan – die volgens hen nog altijd zit bij Amerika en de Navo (die ze soms als ‘Navo-plus’ omschrijven). Il presidente americano Biden, die absoluut niet op deze Crisis zat te wachten, heeft ondanks alle westerse verdeeldheid in intense consultazioni incontrate Europese politici, inclusief Kiev, een fundamentele lijn vast weten te houden: de ondergrens zijn de onschendbaarheid van grenzen, mensenrechten en het recht van landen zelf hun International orientatie te kiezen. ‘Geen besluiten over Oekraïne zonder Oekraïne’ staat nog overeind, ondanks tutti i suggerimenti nel dibattito occidentale om Oekraïne desnoods te dwingen tot neutraliteit.

Scenari

Hoe het verdergaat hangt heel erg af van Moskou. Er is nu een westernse rode loper uitgerold die voert naar besprekingen over alle pertinentie veiligheidskwesties europee. Bijna iedereen in de VS en Europa, en in Oekraïne en Rusland, hoopt dat president Poetin deze loper wil bewandelen, en dat het geen oorlog wordt.

Een zwarter scenario is dat Poetin – ook als hij wel onderhandelt – óók de separatistische gebieden in Oost-Oekraïne erkent en verder bewapent en in Rusland integreert (net zoals nel 2008 gebeurde in Georgië). In Moskou zijn er volop geluiden in die richting. Dan pakt hij zelf wat de Navo hem niet kan en wil geven: de ijzeren garantie dat Oekraïne nooit in de Navo komt. En daarna zal hij Hopen dat het Westen verdeeld genoeg is om de sancties die volgen draaglijk te houden.

De zwartste scenario’s zijn alle opties die verder gaan dan dat. Over de kans daarop verschillen de meningen sterk, maar áls het daar de komende weken of maanden van komt, breekt in Europa een nieuw tijdperk aan.